در متن این سرمقاله آمده است: «این چالش سیاست خارجی را در نظر بگیرید: یک رهبر خاورمیانه وارد یک بازی قدرت مدهوش‌کننده می‌شود تا پایه‌های قدرت خود در داخل کشورش را محکم کند، بازداشت‌های جمعی بدون طی روال قانونی انجام دهد و وفاداران به خود را در وزارت‌خانه‌های کلیدی منصوب کند. وی کم‌کم انتقادها از یک رقیب منطقه‌ای را شدت می‌بخشد و این رقیب را به اعلان جنگ متهم می‌کند. و یک رهبر دیگر در خاورمیانه، حین سفر به کشوری که در ابتدا از آن یاد شد، ناگهان استعفا می‌کند و به کشورش باز نمی‌گردد».

این مقاله می‌افزاید: «اگر تمام اینها در ایران اتفاق افتاده بود، یک حدس معمول این بود که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا، کنگره و تعدادی دیگر از مقامات اثرگذار در آمریکا با خشم به چنین اتفاقی پاسخ می‌دادند. در واقع، این سناریو خلاصه‌ای از آن چیزی است که در عربستان سعودی طی یک هفته گذشته اتفاق افتاده است. و آقای ترامپ قطعا می‌توانست عکس‌العمل بهتری نشان دهد. او صرفا این جملات را توئیت کرد: «من اعتماد بسیاری به ملک سلمان و ولیعهد عربستان سعودی دارم، آنها دقیقا می‌دانند که چه کاری انجام می‌دهند».

در ادامه این سرمقاله آمده است: «البته یک تفاوت بزرگ میان عربستان سعودی و ایران وجود دارد؛ عربستان متحد آمریکاست و ایران هماورد آمریکا به شمار می‌رود. اما این شیوه مرسوم آمریکا نبوده که به متحدان خود نیز مجوز اقدامات آزادانه را بدهد آن هم در زمانی که این اقدامات به بی‌ثابت کردن منطقه کمک می‌کند. سیاست‌های عربستان چه در داخل و چه در خارج از این کشور در دوره تصدی بن‌سلمان ولیعهد این کشور بسیار تهاجمی شده است. علاوه بر بازی قدرتی که وی آغاز کرده، در این دوره مداخله عربستان در یمن نیز شدت یافته است، تحریم قطر به عنوان یکی دیگر از متحدان آمریکا نیز ادامه یافته و اظهارات غلو‌آمیزی نیز درباره ایران مطرح شده است. سعد حریری، نخست‌وزیر لبنان، یک هفته پیش در حالی که در ریاض پایتخت عربستان بود و تحت شرایطی که هنوز به صورت یک راز باقی مانده، استعفای خود را اعلام کرد».

نیویورک‌تایمز در ادامه می‌نویسد: «آقای ترامپ که خیلی زود به صورت شفاف به جهانیان اعلام کرد که طرف عربستان سعودی و متحدان سنی خود در قبال ایران قرار دارد، اعلام کرد که هیچ مشکلی در این رابطه نمی‌بیند. اما اینجا یک مشکل وجود دارد: حمایت بی‌قید و شرط آقای ترامپ از عملکرد ولیعهد عربستان نگرانی‌هایی را در خصوص وقوع جنگی احتمالی با ایران و تضعیف منافع آمریکا بوجود آورده است».

در پایان این سرمقاله آمده است: «رکس تیلرسون وزیر خارجه آمریکا این مسئله را می‌داند، حتی اگر رئیس‌ وی از آن مطلع نباشد. آقای تیلرسون روز جمعه بر عدم وابستگی لبنان تأکید کرد و ضمن ستایش از عملکرد آقای حریری در خصوص استفاده از لبنان در درگیری‌های نیابتی هشدار داد. اظهارات وی هر چند به صورت غیرمستقیم، یک نصیحت تلخ به عربستان سعودی بود و به رئیس وی در کاخ سفید. »